شرایط شهود برای شهادت در دادگاه

شهادت یکی از ادله اثبات دعوی در محاکم قضایی است.

شاهد کسی است که مشاهده کننده وقوع جرم یا مطلع از موضوع دعوی بوده و در دادگاه حاضر می‌شود تا اطلاعات خود را در مورد موضوع به اطلاع قاضی برساند.

اما هر کسی نمی‌تواند در دادگاه شهادت دهد.

قانون برای شهادت در دادگاه شرایطی را در نظر گرفته است که در ادامه به آنها اشاره می‌کنیم:
1. بلوغ:
اولین شرط شهادت، بلوغ است.
بر اساس قانون، افراد زیر سن بلوغ (15 سال تمام برای دختران و 18 سال تمام برای پسران) صلاحیت شهادت در دادگاه را ندارند.
2. عقل:
دومین شرط شهادت، عقل است.
افراد مجنون و دیوانه به دلیل عدم درک و فهم صحیح وقایع، صلاحیت شهادت در دادگاه را ندارند.
3. ایمان:
سومین شرط شهادت، ایمان است.
بر اساس قانون، غیرمسلمانان در دادگاه‌های کیفری و دادگاه‌های مدنی که طرفین دعوی مسلمان هستند، صلاحیت شهادت ندارند.
البته اقلیت‌های مذهبی شناخته شده در قانون جمهوری اسلامی ایران می‌توانند با سوگند به کتاب آسمانی خود در دادگاه شهادت دهند.
4. عدالت:
چهارمین شرط شهادت، عدالت است.
افراد فاسق و گناهکار به دلیل عدم وثاقت و اعتماد به نفس، صلاحیت شهادت در دادگاه را ندارند.
5. طهارت مولد:
پنجمین شرط شهادت، طهارت مولد است.
فرزندان زنا به دلیل عدم مشروعیت تولد، صلاحیت شهادت در دادگاه را ندارند.
البته این شرط در مورد فرزندان ناشی از وطی به شبهه (رابطه نامشروع زن و مردی که گمان می‌کنند زن و شوهر هستند) جاری نمی‌شود.
6. عدم ولگردی:
ششمین شرط شهادت، عدم ولگردی است.
افراد ولگرد و بی‌سر و سامان به دلیل عدم ثبات و عدم اطمینان، صلاحیت شهادت در دادگاه را ندارند.
7. عدم تکدی:
هفتمین شرط شهادت، عدم تکدی است.
گدایان و افراد متکدی به دلیل عدم شأن و منزلت اجتماعی، صلاحیت شهادت در دادگاه را ندارند.
8. عدم خصومت:
هشتمین شرط شهادت، عدم خصومت است.
افرادی که با یکی از طرفین دعوی دشمنی و کینه دارند، صلاحیت شهادت در دادگاه را ندارند.
9. عدم ذی‌نفع بودن:
نهمین شرط شهادت، عدم ذی‌نفع بودن است.
افرادی که از نتیجه دعوی منتفع می‌شوند، صلاحیت شهادت در دادگاه را ندارند.
نکته مهم:
شرایط ذکر شده در بالا، حداقلی از شرایط لازم برای شهادت در دادگاه هستند.
قاضی دادگاه در نهایت با بررسی همه جوانب و اوضاع و احوال، در مورد صلاحیت یا عدم صلاحیت هر فرد برای شهادت تصمیم‌گیری خواهد کرد.

برچسب ها